ผ้าพันคอแดง Red Scarf (Lao Art Media & บริษัท สปาร์ต้า ฟิล์ม)
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก เฟซบุ๊กทางการภาพยนตร์ Lao movie ຜ້າພັນຄໍແດງ
กำหนดฉาย : 5 ธันวาคม 2555
นำแสดง : คำลี่ พิลาวง, อนุสอน วงคำมนตรี
กำกับ : ศักดิ์ชาย ดีนาน
บทภาพยนตร์ : ศักดิ์ชาย ดีนาน
เรื่องย่อ ผ้าพันคอแดง
30 กว่าปีก่อน ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ ทางเหนือของแขวงเวียงจันทน์ มีการเล่าลือกันถึงเรื่องของ หมอยาสมุนไพรชื่อสิท เขามีแม่ที่นอนป่วยเป็นอัมพาต และมีเมียที่คอยช่วยดูแล สิทอยากจะรักษาแม่ให้หาย จึงเดินทางมาอบรมวิชาแพทย์ที่แขวง ผ่านไปเดือนกว่า ๆ พอสิทกลับมายังที่บ้านอีกครั้ง ก็มีเรื่องราวแปลก ๆ เกิดขึ้น มีคนลือว่ามีรถตกเขาแล้วมีคนหัวขาด คนข้างบ้านมักจะเห็นชายไม่มีหัว เดินวนเวียนรอบ ๆ บ้านยามค่ำคืน
ในส่วนของตัวสิท ก็รู้สึกว่าร่างกายตัวเองมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แผลที่คอจากอุบัติเหตุของเขานั้นทำให้ต้องใช้ผ้าพันคอแดงพันแผลไว้อยู่ตลอด มีเพียงเมียของสิท ที่เฝ้าจับตามองสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น และเธอก็เริ่มพบกับความผิดปกติบางอย่างที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าพันคอแดง
Director Note
สี่ปีก่อน เพื่อนชื่อ วิชัย เหล่าระพีพรทอง ส่งพล็อตเรื่องผ้าพันคอแดงมาให้ เป็นเรื่องหมอยาวัยหนุ่มที่รักษาแม่ที่ป่วยเป็นอัมพาต แต่การเดินทางไปในเมืองเพื่ออบรมวิชาแพทย์ และกลับมารักษาแม่...
หลังจากอ่านจบ ผมคิดหารายละเอียดที่จะเล่าถึงเรื่องคนที่มีห่วงบางอย่างอยู่ แต่ยังนึกหลาย ๆ อย่างไม่ออก จึงวางพล็อตนี้ไว้ก่อน จนกระทั่งวันหนึ่ง มีโทรศัพท์มาบอกข่าวการตายของเพื่อนที่ผมสนิทที่สุด เขาตายในคืนก่อนที่จะถึงวันเกิดครบรอบสี่สิบปี ตายด้วยสาเหตุบ้า ๆ เพราะเผลอหลับในรถขณะสตาร์ทเครื่องทิ้งไว้ ทำให้ไม่มีอากาศหายใจ
ตอนที่ไปรับศพเพื่อน ผมเศร้ามากกับการที่เคยรับรู้หลายเรื่องมาก่อน เขายังมีสิ่งที่อยากจะทำ เขามีครอบครัวที่จะดูแล มีหลายอย่างที่เขาบอกไว้ว่าสักวันจะเริ่มต้น แต่นี่เขาจากไปโดยไม่ได้เตรียมตัวหรือคาดการณ์มาก่อน ความตายมันพาเขาไปจากเรื่องเหล่านั้นอย่างฉับพลันทันที
หลังจากรดน้ำศพ ผมนึกถึงคำพูดของคน ๆ หนึ่งที่ออกทีวี "เราใช้ชีวิตโดยคิดว่า เราจะอยู่ในโลกอีกยาวนาน เราจึงหมกอยู่กับงาน อยู่กับความสนุกในโลกของเราเอง จนมักจะคิดว่าเดี๋ยวค่อยทำเรื่องบางเรื่องก็ได้ รอสักหน่อยค่อยทำก็ได้ แต่ถ้ามีคนมาบอกเราได้ว่า เราจะมีชีวิตอยู่อีกแค่หนึ่งสัปดาห์หรือหนึ่งเดือน เราจะยกเลิกสิ่งต่าง ๆ ที่มันรายล้อมรอบตัว เราจะกลับไปหาครอบครัว ไปหาคนที่เรารัก แล้วใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขาให้มากที่สุด" มันทำให้ผมรีบขับรถจากกรุงเทพฯ ไปสุรินทร์ เพื่อไปหาแม่
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น